کلمه ARC مخفف عبارت Audio Return Channel یا «کانال بازگشت صدا» است. این قابلیت کاربردی که در سال 2009 و با HDMI ورژن 1.4 معرفی شد درواقع پروتکلی است که یک ارتباط 2 دوطرفه بین دستگاه ها فقط با یک کابل HDMI برقرار کرده و به دستگاه ها این امکان را می دهد که از HDMI به عنوان ورودی و یا خروجی صدا استفاده کنند.

به بیان ساده تر، در حالت عادی برای اتصال یک سیستم سینمای خانگی (و یا بلوری، ...) به یک نمایشگر یا تلویزیون، ابتدا یک کابل HDMI از سینمای خانگی جهت پخش تصویر به تلویزیون متصل می کنیم، برای اینکه صدای تلویزیون هم از طریق بلندگو های سینمای خانگی پخش شود باید یک کابل جدا جهت صدا (معمولا دو فیش استریو یا کابل اپتیکال) از تلویزیون به سینمای خانگی متصل کنیم، درصورتی که اگر هر دو دستگاه سینمای خانگی و تلویزیون از قابلیت ARC پشتیبانی کنند از طریق همان کابل HDMI که برای انتقال تصویر سینمای خانگی به تلویزیون استفاده کردیم صدای تلویزیون هم به سینمای خانگی برمی گردد و دیگر نیازی به کابل جدا جهت انتقال صدا نمی باشد، درواقع با استفاده از قابلیت ARC یک ارتباط دو طرفه بین سینمای خانگی و تلویزیون جهت انتقال صدا و تصویر هر کدام به دیگری و تنها با استفاده از یک کابل HDMI برقرار کردیم.

قابلیت ARC پس از معرفی در سال 2009 به دلیل کاربردی بودن مورد حمایت تولیدکنندگان تجهیزات صوتی و تصویری HDMI قرار گرفت و به سرعت طیف وسیعی از محصولات با پشتیبانی از این قابلیت راهی بازار شدند. درحال حاضر اکثر دستگاه های صوتی و تصویری از این قابلیت پشتیبانی می کنند. دستگاه هایی که دارای چند پورت HDMI بوده معمولا یکی از آنها از قابلیت ARC پشتیبانی می کند که معمولا کلمه ARC یا HDMI ARC در کنار آن درج می شود. جهت استفاده از این قابلیت نیاز به هیچ تنظیمات خاصی نبوده و فقط کافیست پورت های هر دستگاه را که با ARC مشخص شده است از طریق یک کابل HDMI به هم متصل کنیم.

یکی دیگر از کاربردهای قابلیت ARC توانایی کنترل دستگاه های متصل به هم از طریق یک ریموت کنترل می باشد، به عنوان مثال درصورت استفاده از گیرنده‌ی دیجیتال در کنار تلویزیون، اگر هر دو دستگاه از طریق پورت ARC به یکدیگر متصل شده باشند، می‌توانید با ریموت کنترل تلویزیون عملکردهایی مانند روشن و خاموش کردن و تنظیم صدای دستگاه متصل شده به آن را انجام دهید. علاوه بر آن بعضی از دستگاه ها مانند کنسول های بازی و یا بلوری پلیرها را می توان به گونه ای تنظیم کرد هنگام روشن یا خاموش شدن، سیگنالی از طریق HDMI به تلویزیون فرستاده و آن را نیز به صورت خودکار روشن یا خاموش کنند.

یکی از مواردی که باعث سردرگمی و عدم استفاده کاربران از این قابلیت می باشد نام گذاری نامناسب پورت مربوط به آن توسط سازندگان تلویزیون است، از آنجایی که معمولا یکی از پورت‌های HDMI ورودی (HDMI In) از قابلیت ARC برخوردار است، بسیاری از کاربران احتمال اینکه بتوان از آن به عنوان خروجی صوتی استفاده کرد را نمی‌دهند، درصورتی که می توان با درج Audio Out در کنار پورت مخصوص ARC، تا حد زیادی از سردرگمی کاربران جلوگیری کرد.

با توجه به اینکه قابلیت ARC با HDMI ورژن 1.4 معرفی شد، کابل مورد استفاده جهت استفاده از این قابلیت هم باید ورژن 1.4 یا بالاتر باشد. درواقع در ورژن 1.4 HDMI پین های شماره 14 و 19 که تا قبل از آن مورد استفاده قرار نمی گرفت جهت ARC استفاده شده است، به همین علت در صورت استفاده از کابل قدیمی تر، چون این پین ها وصل نمی باشند امکان استفاده از قابلیت ARC وجود ندارد.

قابلیت ARC در کنار تمام مزایایی که دارد محدودیت هایی هم در انتقال صدا دارد. درواقع ARC در آن زمان به طور خاص برای جایگزینی خروجی های صوتی دیجیتال S/PDIF (یا اپتیکال یا TOSLINK) طراحی شده بود و دارای همان محدودیت های استاندارد S/PDIF می باشد، به عنوان مثال نمی تواند صدای HD با بیت ریت بالا که توسط استانداردهای مانند Dolby Atmos و DTS استفاده شده را ارسال کند.

فرمت‌های صوتی پشتیبانی‌شده توسط HDMI ARC:

  • PCM (2 کانال)
  • Dolby Digital (تا 5.1 کانال)
  • DTS Digital Surround (تا 5.1 کانال)

لازم به ذکر است که در سال 2018 همراه با HDMI ورژن 2.1، نسخه جدید قابلیت ARC به نام eARC معرفی شد. این نسخه جدید تا 32 کانال صدا را پشتیبانی می کند و امکان استفاده از فرمت های صدا با کیفیت بسیار بالا نظیر Dolby Atmos و... را فراهم می کند. برای استفاده از قابلیت جدید eARC حتما باید از کابل HDMI ورژن 2.1 استفاده کرد برخلاف ARC که با اکثر ورژن های HDMI سازگار بود.